Euphorbia 'Excalibur' (Corn. x Schill.)

Weinig plantengroepen zijn zo decoratief in blad en groeiwijze, om van de bloei nog maar niet te spreken. Euphorbia is één van de grootste plantengeslachten op aarde en is enorm variabel. Grofweg kunnen we Wolfsmelk voor de tuin in drie groepen indelen. Ten eerste de bladverliezende Europese soorten die met hun knoppen net op of onder het aardoppervlak overwinteren. Ze zijn volkomen winterhard en nemen de meeste standplaatsen voor lief. Denk aan E. polychroma, cyparissias en fragifera. Vervolgens de wintergroene mediterrane soorten. De meeste willen een zonnige, droge standplaats, maar veelal wordt ook droge schaduw goed verdragen. Strenge sneeuw loze winters met een schrale vorstwind kunnen veel schade berokkenen aan deze groep. Dek ze af met sparrentakken of noppenfolie. Dit geldt zeker voor de E. characias en martinii typen. Tenslotte de bladverliezende soorten uit de zgn. Himalaya groep. Deze worden het mooist in een humeuze, voedselrijke grond. Wat schaduw wordt meestal goed verdragen, soms zelfs op prijs gesteld, maar de grond mag niet te droog zijn. Plant ze net als de mediterrane groep in het voorjaar. Dan groeien ze uit tot fantastische planten. Denk aan E. jacquemontii, wallichii e. d. We kweken misschien wel de grootste collectie Euphorbia's voor de tuin in Nederland en we zijn altijd op zoek naar nieuwe, waardevolle soorten. In woekeraars zijn we niet geïnteresseerd en die zult u met uitzondering van E. cyparissias hier niet aantreffen. N. B. doe handschoenen aan als u in mei-juni de uitgebloeide bloemstelen afknipt van bijv. E. characias en zorg er vooral voor dat het giftige witte melksap niet op uw gezicht komt. Dit kan dagenlang rode schrijnende plekken veroorzaken!