Rehmannia henryi

Wie deze plant voor het eerst ziet, zou zeggen: "Een kruising tussen Digitalis en Incarvillea. " De bloemen lijken erg op die van Digitalis, maar de bloemblaadjes zijn meer opengeslagen, waardoor ze goed opvallen. De lange bloembuis is kenmerkend. Ze groeien op iedere zonnige- halfbeschaduwde plek in humeuze tuingrond. R. henryi is de meest winterharde soort, die komt altijd weer terug. De andere soorten die bij de Kuipplanten zijn opgevoerd zou je buiten kunnen proberen. Plant ze dan het liefst op een beschutte plek in lichte schaduw. Zorg er dan voor dat er voor de winter wat afgevallen blad op ligt. We zagen R. elata (zie bij kuipplanten) in de turftuin op de Uithof staan, diep in de schaduw, waar ze zo te zien al ettelijke jaren stond.