Papaver pseudo-orientale (syn. P. setiferum)

De Oosterse Papavers, wat zijn ze spectaculair en wat hebben we er de afgelopen jaren van genoten. De ene na de andere cultivar kwam uit met kleuren en vormen die we eerder nooit voor mogelijk hadden gehouden. Misschien is er wel wat te driftig gekruist, heeft er inteelt plaats gevonden of kweekte men er teveel van. Hoe dan ook, net als bij de Helleborus, sloeg een soort valse meeldauw toe. Ze krijgen lichtbruine vlekken in het blad en het blad rond de nek van de plant rot uiteindelijk af. Er is niets aan te doen. We laten het net als Corona maar uitwoekeren. De enige die er geen last van hebben lijken de botanische soorten te zijn. Daar bieden we er een paar van aan. Want hoe het ook zij, de vraag blijft groot. Men vindt de extravagante kleuren geen bezwaar om in de border toe te passen en ook het feit dat er na de bloei niet veel meer te beleven valt wordt volledig genegeerd als men de mooie bloemen ziet. Dit is inderdaad te begrijpen want als men eind mei op de kwekerij komt is er geen houden meer aan. Het lelijke blad na de bloei is door zorgvuldig combineren wel te verdoezelen. Zet er een paar laat uitlopende planten voor, bijvoorbeeld Geranium 'Anne Thompson' of de laatbloeiende Gypsophila oldhamiana.