Monarda 'Cranberry Lace'

Wie heeft ze niet in de tuin? Monarda's zijn onmisbaar in de border. Ze komen oorspronkelijk allemaal uit de VS en we vergeten nog wel eens dat al naar gelang de soort de beste standplaats wel eens kan verschillen. De klassieke border-Monarda's zijn meest afkomstig uit kruisingen van de droogteresistente M. fistulosa en de meer vocht minnende M. didyma. In de praktijk betekent dat dat de paarse cultivars meer droogte kunnen verdragen dan de rode. De meeldauw waar Monarda's nog wel eens last van hebben komt meestal door te weinig vocht. Maar rassenkeuze en het feit dat planten te lang op één plek staan hebben er ook mee te maken. Tenslotte heb je nog het buitenbeentje, M. bradburiana die juist enorm veel droogte kan verdragen, op natte, kleffe gronden groeien Monarda's niet zo goed. Meng op deze gronden veel compost of bladaarde door de grond. Daar houden ze van, want het zijn van oorsprong toch bosplanten al zouden we dat niet denken. Als ze het goed doen, groeien Monarda's heel snel en putten de grond daardoor snel uit. U zult zien dat de planten na een jaar of drie achteruitgaan. Neem ze op en plant de buitenste delen weer terug in verse grond. U zult merken dat meeldauw dan ook veel minder vat op ze heeft.