Wildemanskruid is een intrigerende Nederlandse naam waarvan je je afvraagt hoe de plant daaraan komt. Bij het uitgroeien en rijpen van het zaad wordt dit steeds pluiziger en groeit de zaadstand uit tot een soort harige pruik die door de wind in de war gebracht wordt. Deze in de wind bewegende pruik zou de gelijkenis kunnen oproepen van wild behaarde mannetjes. Andere, wat oudere namen zijn Koeiebel en Keukenschel, naar de grote klokvormige bloemen. Helaas is de laatste Pulsatilla vulgaris in 1968 in Nederland gezien bij de IJssel. In de tuin zijn de aangeboden soorten geen van alle moeilijk. Zolang de grond maar doorlatend is, niet te zuur en er voldoende zon is heb je er geen omkijken naar. De grote opvallende anemoonachtige bloemen zijn een feest voor het oog in het voorjaar. Ze komen al vroeg boven de grond met het dubbel geveerde, zijdeachtige behaarde blad. Daarna volgt natuurlijk het zaadpluis dat minstens zo aantrekkelijk is.