Iemand bestempelde de onwaarschijnlijk blauw bloeiende Paracarya eens als een obscuur plantengeslacht, het is in ieder geval totaal vergeten. En dat terwijl het in het oude boek van Reginald Farrer nog met zeker vijftien soorten beschreven wordt. Ze houden het midden tussen Cynoglossum en Omphalodes, groter en sterker dan de laatste en minder protserig als de eerste. Ze groeien op elke goed gedraineerde grond in de zon tot lichte schaduw. Sommige zijn tweejarig, maar er wordt altijd genoeg zaad gevormd.