Een groot geslacht met zowel voor- als najaarsbloeiers. De zgn. herfstanemonen behoren tot de mooiste planten in het najaar, maar ditzelfde kan gezegd worden van de lieftallige bosanemonen, die vroeg in de lente bloeien. Voor de hiervoor genoemde soorten geldt; een losse humusrijke grond, niet te droog in de halfschaduw tot zon. Andere soorten, zoals A. drummondii, multifida en palmata groeien in zonnige alpenweiden en willen een goede vruchtbare grond in de volle zon. De Herfstanemonen kunnen zich, als ze het naar hun zin hebben, nogal uitbreiden. Je krijgt ze dan nooit en te nimmer meer weg (vooral de veel aangeboden A. tomentosa 'Robustissima') Het is verstandig de herfstanemonen de eerste winter na het planten af te dekken met een laag blad. Daarna redden ze zich prima verder. Anemones hebben een flinke zet in de rug gekregen met de komst van kruisingen tussen de zomerbloeiende A. rivularis en de herfstanemonen. De eerste was 'Wild Swan' van de Schotse kwekerij Elizabeth Mc. Gregor die uiteindelijk heel schimmel en aaltjes gevoelig bleek te zijn. Latere uit de Swan-serie zijn een stuk beter.