Silphium connatum

Wordt ook wel als een ondersoort van de bekende S. perfoliatum beschouwd, die in een klein gedeelte van Zuidwest-Virginia voorkomt. Een miniem botanisch verschil onderscheidt hem van de gewone soort: de bloemstelen zijn onbehaard! In de tuin zegt ons dat niet zoveel, maar als gehele plant is hij erg de moeite waard. Ook hier vinden we de stengelomvattende bladeren, maar ze zijn veel minder grof. De dikke vierkante bloemstengels zijn donker bruinrood en dragen de los vertakte bloeiwijze met gemak. De bloemblaadjes zijn hier duidelijk breder dan bij de gewone soort, waardoor een veel vollere bloem ontstaat. De zaadhoofden zijn een mooie compositie op zich en worden in de winter graag gegeten door vogels.

SILPHIUM algemeen

Wij noemen het hele geslacht Kompasplant, maar dat geldt eigenlijk alleen voor de wonderschone S. laciniatum waarvan opgerichte grondstandige bladeren zich in een noord-zuidstand richten om bladverbranding te voorkomen. Zover we weten zijn alle Silphiums geel, maar er wordt in de literatuur gesproken over S. albiflorum. Dat zou nog best leuk zijn. Silphium lijdt erg onder het imago van grof en groot. Misschien valt S. perfoliatum wel onder deze noemer, maar deze plant staat al wel tientallen jaren te pronken in de beroemde lange border van Great Dixter. Verder ontdekken we steeds meer werkelijk fantastische soorten met dank aan Cassian Schmidt die een prachtig artikel in Gartenpraxis (12-2015) aan dit geslacht wijdde. Hij schrijft onder meer dat er in de VS planten gevonden zijn die meer dan 150 jaar oud waren! De planten hebben allemaal gemeen dat ze geen, lees totaal geen problemen kennen. Ziektes zijn ze vreemd, droogte deert ze niet en ze leven dus langer dan wij. Het enige wat je eropaf zou kunnen dingen is, dat je bij bepaalde soorten af en toe een zaailing zal vinden. Alle onze Silphiums staan in grote potten.