Stachys lavandulifolia

Standplaats: zon

Kleur: purperroze

Bloeitijd: juni - juli

Hoogte: 20 cm

Planten per m²: 9

Supermooie Stachys die in de bloeitijd door zijn lange vederachtige, zijdeachtige beharing van de kelkblaadjes in mist gehuld lijkt te zijn. De twijgen met lancetvormige, zacht behaarde blaadjes kruipen over de grond en vormen op geschikte plekken best grote plakkaten. De plant staat bij ons al zeker tien jaar op het muurtje te pronken zonder enige schade in de winter. En dat kan alleen als hij droog, schraal en in de zon staat. Op dat moment kun je je geen mooiere Stachys voorstellen.

STACHYS algemeen

De Nederlandse naam Ezelsoor geldt voor de meest bekende en dat is die bodembedekker met dat grijze, viltige blad. Nog steeds is er geen betere grijsbladige bodembedekker die je in de border ook nog prima gebruiken kan. Afgezien van deze, die graag op droge grond staat, zijn de overige soorten zeer gemakkelijke planten die geen bijzondere eisen stellen. Eén van de bekendste is Stachys officinalis 'Hummelo', wat een wereldplant geworden is. Je kunt ze jaren vast laten staan, alhoewel ze na een jaar of 8 een beetje hoog op de poten komen te staan. Dan wordt het tijd om ze te scheuren. Wist U dat deze mooie Stachys officinalis, Betonie, oorspronkelijk een inheemse plant was die praktisch uitgestorven is. De Bosandoorn (S. sylvatica ) en de Moerasandoorn (S. palustris) zijn in ons land algemene soorten, maar wat minder geschikt voor de tuin. Ze kunnen erg woekeren. Uit de naamgeving kom ik nog steeds niet. Wat we altijd onder S. monieri kweekten moet nu Stachys officinalis worden. En als we de Engelse Plantfinder volgen moeten we deze nu Betonica officinalis noemen.