Archief Persicaria amplexicaulis 'Black Adder' - Duizendknoop - - adderwortel Polygonaceae |
Standplaats: zon-halfschaduw Kleur: donker bloedrood Bloeitijd: juli - okt. Hoogte: 70 cm Planten per m²: 5 |
Een goede foto van 'Black Adder' op het juiste moment doet mensen alleen maar voor deze cultivar kiezen. De duimdikke, bijna zwartrode bloeiaren zijn dan ook ronduit spectaculair. We kennen geen andere die dat zo uitgesproken heeft. Toch heeft de plant ook wel wat nadelen. Bij zware regen worden de bloemaren te zwaar en gaan ze doorknikken. Bij een hete zomer spelen de P. bistorta genen hem parten. Dan worden de grondbladeren al snel bruin. Echt een Persicaria voor goede humeuze, vochtopgevende grond en uit de felle middagzon. |
PERSICARIA algemeen Bij de keuze uit dit grote geslacht moet men altijd oppassen dat er geen vreselijke woekeraars binnen gehaald worden. Er is al genoeg geschreven over de Japanse Duizendknoop in de kranten van de afgelopen jaren, alhoewel deze nooit de naam Persicaria gehad heeft. De verwarring heeft te maken met de oude naam Polygonum. Beide soorten heten in het Nederlands Duizendknoop. We kunnen u geruststellen, zulke planten kweken we niet! We kweken alleen Persicaria's die niet woekeren en zich netjes als tuinplant gedragen. De lijst is trouwens best groot geworden en soms overvalt je de gedachte: "Hebben we ze allemaal nodig?" Als je dan kritisch kijkt, kun je er toch geen één missen. P. amplexicaulis is zonder twijfel de meest geliefde Persicaria. Ze behoren zeker tot de meest waardevolle nazomerbloeiers die in de loop van het najaar steeds rijker lijken te gaan bloeien met steeds intensere kleuren. Alle P. amplexicaulis selecties kweken we in grote potten. We hebben gemerkt dat de planten die in het voorjaar worden gestekt dan een betere winterknop vormen. Dit in tegenstelling tot de kleine 9 cm pot, waarvan men in september een prachtig bloeiende plant in de grond zet, die soms geen winterknop heeft en dus ten dode opgeschreven is. De prijs ligt dus iets hoger! Sommige, zoals P. polymorphum en P. kahil kunnen zelfs uitgesproken slechte standplaatsen, zoals droge schaduw verdragen. Zeker de laatste is een betrouwbare bodembedekker op dat soort plekken en zou veel meer gebruikt moeten worden. |