Archief Persicaria amplexicaulis 'Inverleith' - Duizendknoop - - adderwortel Polygonaceae |
Standplaats: zon-halfschaduw Kleur: dofrood Bloeitijd: juni - okt. Hoogte: 50 cm Planten per m²: 5 |
Is één van de oudste selecties die jarenlang en misschien nog steeds in de botanische tuin van Edinburg groeide. De herkomst is onbekend, maar het zal oorspronkelijk een uit het wild verzamelde plant moeten zijn. Vanaf half juni, en dat is zeer vroeg, verschijnen de eerste dofrode aartjes die de plant tot diep in de herfst sieren. Op rijke gronden kunnen ze iets gaan hangen. Ondanks de komst van veel lage, rode selecties herken je 'Inverleith' van een afstand. Kijk als u een keus wil maken ook eens bij de eveneens oude cultivar 'Pendula'. |
PERSICARIA algemeen Bij de keuze uit dit grote geslacht moet men altijd oppassen dat er geen vreselijke woekeraars binnen gehaald worden. Er is al genoeg geschreven over de Japanse Duizendknoop in de kranten van de afgelopen jaren, alhoewel deze nooit de naam Persicaria gehad heeft. De verwarring heeft te maken met de oude naam Polygonum. Beide soorten heten in het Nederlands Duizendknoop. We kunnen u geruststellen, zulke planten kweken we niet! We kweken alleen Persicaria's die niet woekeren en zich netjes als tuinplant gedragen. De lijst is trouwens best groot geworden en soms overvalt je de gedachte: "Hebben we ze allemaal nodig?" Als je dan kritisch kijkt, kun je er toch geen één missen. P. amplexicaulis is zonder twijfel de meest geliefde Persicaria. Ze behoren zeker tot de meest waardevolle nazomerbloeiers die in de loop van het najaar steeds rijker lijken te gaan bloeien met steeds intensere kleuren. Alle P. amplexicaulis selecties kweken we in grote potten. We hebben gemerkt dat de planten die in het voorjaar worden gestekt dan een betere winterknop vormen. Dit in tegenstelling tot de kleine 9 cm pot, waarvan men in september een prachtig bloeiende plant in de grond zet, die soms geen winterknop heeft en dus ten dode opgeschreven is. De prijs ligt dus iets hoger! Sommige, zoals P. polymorphum en P. kahil kunnen zelfs uitgesproken slechte standplaatsen, zoals droge schaduw verdragen. Zeker de laatste is een betrouwbare bodembedekker op dat soort plekken en zou veel meer gebruikt moeten worden. |