We kennen ze allemaal wel, die grote vaste planten met het sierlijke, tot twintig cm brede, gelobde blad dat van boven blauwgrijs berijpt is en van onder bijna witgrijs. Bij het geringste breken komt het oranjegele melksap vrij dat slecht van je kleren gaat. De naam zegt het al, een plant uit de grote Papaverfamilie. Maar de bloemen lijken er in het geheel niet op. Het zijn grote piramidale trossen met talloze kleine bloempjes, waarvan de bloemblaadjes gelijk afvallen zodat alleen de pluizige witte meeldraadjes te zien zijn. Jarenlang aarzelden we om ze te kweken want ze kunnen enorm woekeren, zeker hier op de lichte zandgrond. Ze groeien overal, zowel in de zon als in de schaduw.