|
Archief Pycnanthemum montanum - Bergmunt Labiatae |
|
Standplaats: zon-halfschaduw Kleur: rozewit Bloeitijd: juni - aug. Hoogte: 80 cm Planten per m²: 3 |
|
De soort die als enige aanspraak kan maken op de naam 'Mountain Mint'. Deze heeft niet de wit bepoederde blaadjes die je vaak bij Pycnanthemum aantreft. Ze zijn grijsgroen, en kleuren in de nerven vaak roodachtig. De Monarda-achtige (niet voor niets heette de plant vroeger Monarda gracilis) bloemkransjes zitten steeds boven een bladpaar. De bloemen zijn wit-bleekroze en als je goed kijkt zie je kleine purperen stipjes op de lip. De hele plant ruikt bij beroering naar munt. |
|
PYCNANTHEMUM algemeen Een steeds bekender wordend Amerikaans geslacht, dat tot de familie der Lipbloemigen behoort. Ze zijn het beste te omschrijven als een kruising tussen een Mentha en een Monarda, alhoewel ze zeker niet zo groot worden als de laatste en gelukkig niet de woekerneigingen hebben van de eerste. Aromatische planten met een dichte bossige habitus. De bloemen staan in kransen of in schermpjes aan het eind van de stengel. De Indianen gebruikten deze planten al als middel tegen verkoudheden, griep en hoesten. Wij kunnen de bladeren en bloemknoppen gebruiken in soepen, tussengerechten en voor een heerlijke muntthee. Pycnanthemums behoren tot de beste bijen- en vlinderplanten die je je maar kunt denken. |