Montbretia's waren vroeger heel bekend, de knollen werden 's winters net als Dahlia's bewaard. Tegenwoordig laten we ze bijna zonder uitzondering in de grond zitten. Knip het loof pas in het voorjaar weg en U zult merken dat ze dan veel beter presteren dan dat ze als uitgedroogde knol in het voorjaar geplant worden. Crocosmia's zijn inmiddels weer helemaal terug van weggeweest. De ene na de andere variëteit wordt aan de vergetelheid onttrokken en er worden ook nieuwe veredeld. Dat alles resulteert in een fantastisch aanbod. Voor warme kleuren in de nazomer, zijn ze onovertroffen! Sommige rassen zetten goed zaaddozen aan, waardoor ze na de bloei nog eens extra aantrekkelijk zijn. Deze zijn, net als de bloemen natuurlijk, goed in boeketten te gebruiken. Er valt in de tuin onderscheid te maken tussen de polvormende cultivars en diegenen die wat losser groeien. De polvormende en de bekende C. 'Lucifer' is daar een mooi voorbeeld van, kunnen op den duur slecht gaan bloeien. De scheuten staan dan zo dicht op elkaar dat ze geen bloeibare knollen meer kunnen vormen. Of dat de scheuten in het midden te zwak zijn en snel omvallen. Scheur ze dan in het voorjaar en trek de knollen uit elkaar of plant alleen de buitenste stukken. Ze zullen weer bloeien als nooit tevoren.