Stipa's kun je in twee groepen indelen. Enerzijds de groep die op Calamagrostis lijkt, met een pluimvormige bloeiwijze waarvan Stipa calamagrostis de bekendste vertegenwoordiger is. Aan de ander kant zoals we dat dan zelf noemen de echte Stipa's, die we zo waarderen vanwege de lange kafnaalden die bij S. pulcherrima wel een halve meter lang kunnen worden! Ze blijven vanaf de bloei tot de zaadzetting aan de bloeiwijze zitten. De zaden zijn trouwens venijnig scherp en blijven door de weerhaakjes overal achter haken. Dat is voor ons tuinlieden niet zo erg, maar vroeger was dat een reden dat men deze grassen uitroeide omdat het vee er last van had. Een leuk weetje is dat de zaden door de kafnaalden met hun punt recht de grond ingedrukt worden. Door de wisselende vochtigheid werkt deze als een spiraalboor. Bij rijpheid laat het zaad los en heft de halm zich weer op. Zet deze polvormende grassen op de meest droge en warme plekken, liefst op een minerale grond met zo min mogelijk humus. Des te beter zullen ze bloeien.