|
Pennisetum macrourum - Lampepoetsersgras Poaceae |
|
|
|
|
Standplaats: zon Kleur: lichtbruin Bloeitijd: aug. - nov. Hoogte: 150 cm Planten per m²: 5 |
|
Uit duizenden te herkennen met zijn karakteristieke lichtbruine tot bijna strogele aren, die niet alleen zeer lang zijn, maar ook heel dun. Het geeft een nadrukkelijk verticaal effect en is daardoor zeer bruikbaar, ook vooraan in de border. Alhoewel het uit Zuid-Afrika komt is het veel winterharder dan we denken, maar afdekken kan geen kwaad. Samen met Cimicifuga 'Brunette' in een grote pot (die eigenlijk een heel andere standplaats wil) was dit een veel bewonderde combinatie op ons kwekerijterras. |
|
PENNISETUM algemeen Het Lampepoetsersgras is met zijn borstelachtige aren het bekendste siergras. Maar dat was niet altijd zo. In het oude boek van J. Bergmans van 1939 wordt Pennisetum overgeslagen en Miscanthus en Panicum wel genoemd. De eerste soort die in cultuur genomen werd was de meest winterharde, P. orientale, toen nog P. triflorum geheten. Het stokje is nu vrijwel geheel overgenomen door de uit China en Japan afkomstige P. alopecuroides, waarvan talloze variëteiten bestaan. Uit Zuid-Afrika komt de effectvolle P. macrourum die de laatste jaren zeer geliefd geworden is. Alle Pennisetums houden zonder uitzondering van een warme plek. Daar zullen de bloeihalmen zich het mooist ontwikkelen. Bovendien willen ze een goed gedraineerde grond. In heel strenge winters kunnen ze wel eens wat uitvriezen, waarbij bepaalde delen van de plant niet meer ontspruiten in het voorjaar. Wacht dan totdat je toch wat groene sprieten ziet, en plant deze stukken weer uit. |
