Onvergeeflijk eigenlijk, dat we de oude, onverwoestbare gele Achillea's vanwege modeverschijnselen jarenlang opzij hebben geschoven. Want een gele composiet hoefden we toch niet meer? Nee, daarvoor hadden en hebben we toch liever een modieuze kleur, zoals lilaroze, rood of oranje. We hebben een soort haat-liefde verhouding met deze kleurige Achillea's. Er is een tijd geweest dat we ze spuugzat waren, want je moet ze gewoon elke twee-drie jaar scheuren en weer overnieuw (ergens anders) planten. Anders ben je ze kwijt. Anderzijds is er niets wat er qua vorm en kleur tegenop kan. Want een grote bloeiende vlek van Achillea 'Terracotta' blijft geweldig om te zien. De kortlevendheid geldt ook voor A. millefolium. Gek eigenlijk, ze groeien hier als onkruid in de berm van de zandweg die langs de kwekerij loopt. Samengevat: de grote gele Achillea filipendulina kun je jaren aan zijn lot overlaten. Alle anderen, schitterend, maar scheur ze regelmatig. De beste tijd hiervoor is de tweede helft van september.