De legendarische St. Bernardlelie uit de Alpen met de grootste witte bloemen wordt, hoe beroemd hij dan ook is, maar weinig aangeboden. En dan vaak niet soortecht, want de kleinere Anthericum liliago wordt er wel eens mee verwisseld. In cultuur en zeker hier op het laagland is de plant best wel kieskeurig. Geef hem een vruchtbare, kalkrijke bodem en een open plek en hij zal na een aantal jaren volop bloemen geven. Maar geduld is een sleutelwoord hier. De trossen met trompetvormige bloemen staan altijd naar een zijde gericht. Vroeger is er nog een groter bloeiende vorm 'Major' benaamd, maar die is al lang niet meer echt in cultuur. Er schijnt zelfs een dubbele vorm bestaan te hebben, maar ook die is verloren.