Alhoewel de soort al in de 19e eeuw beschreven is, duurde het tot 1983 voordat Roy Lancaster hem invoerde. Een verfijnde, meer open versie van L. x purpusii met elegant afhangende twijgen, die vanaf januari bezet zijn met de meest teer uitziende hangende bleekgele bloemen, soms met een hint van roze erin. Opvallend is de lange ranke bloembuis en natuurlijk de geur waarin onmiskenbaar citroen zit. Na de bloei volgt het eerst nog purper getinte behaarde blad, wat al gauw een prettige blauwgroene tint aanneemt.