We hadden het wel een beetje gehad met Pinellia's. Tenminste de drie meest gangbare soorten, P. tripartita, pedatisecta en vooral ternata zaaien ontzettend uit en je krijgt ze bijna niet weg. Opeens was daar P. cordata en we hoopten stilletjes dat hij zou gaan woekeren, want wát een mooie plant! De bladeren zijn zuiver pijlvormig met een prachtige zilveren tekening erin die de omtrek van het blad volgt. Aan de onderzijde zijn ze haast nog mooier, purper met een groene markering en die zien we in het voorjaar goed als de bladeren zich ontvouwen. De kleine aronskelkachtige bloemen bestaan uit een lichtgele, soms purper getinte schede en een hele lange 'rattestaart' en ruikt naar men zegt naar rijpe bananen. Echt een plant voor een bijzonder hoekje, in de schaduw in losse humeuze grond, bijvoorbeeld bij Cyclaampjes die een heel andere groeicyclus hebben. Hij woekert trouwens niet.