Van Itea is eigenlijk alleen de soort uit de oostelijke VS in cultuur, de andere, vaak wintergroene Chinese soorten zijn hier niet genoeg winterhard. Deze Itea heeft in tuinen een nogal onopvallend bestaan geleid. Toch is er veel wat voor ze pleit. Ze worden nooit te hoog, bloeien als de meeste heesters al uitgebloeid zijn en hebben een fantastische herfstkleur! De bladeren hebben best iets weg van een wilg, vandaar de Nederlandse naam. Ze zijn niet kieskeurig wat grondsoort betreft, zolang deze maar niet te droog is.