Crambe tatarica wordt hier niet hoger dan een 80 cm en daarmee is het één van de laagste Zeekolen. Dat is de Nederlandse naam, maar in het land van herkomst wordt het Tartans Bread genoemd. De dikke wortels (ze kunnen zo dik als een arm worden) worden gemalen om brood van te bakken. Dat zien we ons nog niet zo gauw doen, maar de jonge bladeren en stengels kunnen net als onze eigen Zeekool gegeten worden. Buiten dat, het is een enorm mooie sierplant met vrij klein grijsgroen blad met een aantal onregelmatig ingesneden lobben. Een vroege bloeier, al in mei verschijnen de grote geurige wolken van crèmewitte bloemetjes waar graag bijen opaf komen. Daarna nemen de zaadbolletjes het stokje over, ze worden zo groot als kleine knikkers. Heel bruikbaar om een hedendaagse prairiebeplanting, die qua bloei zo laat op gang komt, al vroeg kleur te geven.